Inspraak voor het kalf

We delen onze stad niet alleen met andere mensen maar ook met andere levende wezens: dieren. Die kunnen echter niet deelnemen aan het politieke proces. Ze kunnen dus ook niet inspreken om hun belangen te vertegenwoordigen.

Op 7 februari 2022 presenteerde PvdD raadslid Corina Kerkmans het eerste deel van de, door onze fractie geschreven, dierenwelzijnsnota voor Gouda: de visienota.

Om dieren bij deze gelegenheid nu wel een stem te geven maakten 4 burgers gebruik van hun inspreekrecht om namens een dier de gemeenteraad toe te spreken.

Hieronder de tekst van inspreker Marjolijn van Zeeland:

" Beste Raad, beste voorzitter.
Dank u wel dat ik hier vanavond mag zijn. Ik wil de komende drie minuten het verhaal van het kalf vertellen omdat het kalf dit niet zelf kan. Ik vertel het namens het kalf omdat het een verhaal is waar we met elkaar beter naar moeten luisteren.

Jong leven, wat is er mooier? Een spelend kind, een jong katje of een puppy. Dat bruisende, het plezier om te leven, het onvoorwaardelijk vertrouwen: het spat er vaak vanaf. Hartverwarmend toch?

Voor het kalf gaat dit echter niet op. Nog maar nauwelijks geboren wordt het vaak al meteen gescheiden van de moeder en apart gezet in een zogenaamde eenlingbox. Dat is een ruimte waarin het dier zich niet kan keren en hier volgens de wet 8 weken in mag verblijven.

Eenzame opsluiting is voor ons mensen een straf. Stelt u zich een leven voor dat begint met straf! Een jong mannetje zal snel worden vetgemest en wordt na een week of 20 gedood. Een jong vrouwtje mag een melkkoe worden als het lukt om haar te bezwangeren. Anders moet ook zij naar het slachthuis.

Vanaf het moment dat een koe bevallen is, bepaalt de hoeveelheid melk die geproduceerd kan worden haar levensduur: 6 jaar zo'n beetje. Doorgebracht in stallen, staand boven de eigen uitwerpselen in stank. Lijdend aan ziekten als diarree, uierontstekingen, allerlei zoönosen. Volgespoten met antibiotica omdat zij anders overlijdt. Onzichtbaar voor de meeste mensen maar daarom niet minder waar. De natuurlijke levensverwachting van een kalf is 20 jaar in plaats van 6.

Maar wat heeft Gouda nu te maken met dit anonieme kalverleven? Nou, sinds lange tijd is onze Goudse kaas vermaard over heel de wereld. Het wordt gemaakt van melk. Moedermelk. En geen moedermelk zonder kalveren. Het heeft ons enorme welvaart gebracht. Maar wat een schril contrast dan tussen ónze rijkdom en deze talloze verwoeste dierenlevens. Is er enige vorm van erkenning hiervoor? Of dankbaarheid?

Of, is dit kalf, dit jonge leven, ineens geen iemand meer, maar een iets? Het lijkt erop dat dit kalf voor ons niets meer is dan een bijproduct van de zuivelproductie. Een gevoelig dier met net zoveel levensdrift in de aderen als die puppy, dat katje, of dat spelende kind.

'Het valt allemaal wel mee', wordt veel gezegd. Op onze beurt vragen wij dan om de dagelijkse praktijk eens eerlijk onder ogen te zien. Termen als 'diervriendelijk', 'ecologisch', of 'beter leven'zijn trucs om mensen een product te laten kopen. Marketing.

Het staat in alle grote geschriften dat empathie en compassie sleutel zijn om de relatie met onze omgeving te herstellen. In de ogen kijken in plaats van wegkijken. Laten we dat bij dit kalf óok doen: Jij mag dartelen. Jij mag spelen. Jij mag volop jong zijn.
Juist jij, want jij hebt Gouda groot gemaakt."


Hieronder kunt u het verhaal beluisteren zoals het in de raadsvergadering is verteld:

Lees ook het inspraak-verhaal van:

• De egel
• Het konijn
• De vis